“To taper, or not to taper?”, oftewel: gaat de Amerikaanse FED het extreem ruime monetaire beleid terugschroeven of niet? Die vraag hield de gehele financiële wereld maanden lang in z’n greep. De vraag was niet zozeer of het zou gaan gebeuren, maar wanneer? Het begint er echter op te lijken dat dat de verkeerde vraag was. Het wordt steeds duidelijker dat de FED niet werkelijk voornemens is de geldkraan weer dicht te draaien.

Schulden

Al tientallen jaren lopen de schulden hard op, maar in 2008 werd het teveel voor de economie om het nog te dragen. De schulden en derivaten bubbel dreigde in te storten, met toen, een focus op de banken en hypotheken wereld. Het mondiale financiële systeem stond aan de rand van de afgrond en dreigde ineen te storten en alles en iedereen met zich mee te slepen. Geconfronteerd met dat acute probleem en gezien de enorme consequenties voor iedereen als het mis zou gaan, is er toen voor gekozen om er alles aan te doen om dit af te wenden. Dat betekende in de praktijk: het creëren van nieuw geld en het als een gek in de economie pompen, met name in de bankensector. Het kunstmatig laag houden van de rente. Het opkopen en nationaliseren van slechte, bijna oninbare, schulden (toxic debt). Het opkopen, met nieuw gecreëerd geld, van staatsobligaties. En uiteraard het doen voorkomen alsof het allemaal nog goed komt. Liegen en bedriegen dus!

De realiteit is echter anders. Er is een keuze gemaakt om de crisis, wat in essentie een schuldenprobleem is, te bestrijden met het creëren van meer schulden. Dat kan een tijdje goed gaan. Maar iedereen die een eigen huishouden runt, weet dat dit op termijn onhoudbaar is. De rekening zal, linksom of rechtsom, uiteindelijk door iemand betaald moeten worden.

Dit betalen van de rekening wordt zo lang mogelijk vooruitgeschoven. Geen enkele politicus wil een grote economische crash in zijn termijn, laat staan er verantwoordelijk voor worden gehouden. En dus wordt er weer meer geld gecreëerd en in de economie gepompt. In een interview met het Amerikaanse CNBC, antwoordde FED president Charles Evans het volgende op de vraag of er een limiet zit op de hoeveelheid geld die de FED bij kan drukken om Amerikaanse staatsobligaties te kopen:

“Well, I think the Fed needs to do whatever is necessary to help meet our dual mandate objectives. I don’t really think about it as far as limits are concerned because I think there is a tremendous amount of capacity. We can go as long as necessary.”

Hier geeft de Fed, bij monde van zijn president, dus toe dat er geen limiet zit op QE. De Fed zal doorgaan met het opkopen van Amerikaanse staatsobligaties en de hoeveelheid daarvan eerder verhogen dan dat ze het afbouwen.

 

Mark Faber:

“The question is not tapering. The question is at what point will they increase the asset purchases to say $150 [billion], $200 [billion], a trillion dollars a month…”

“The Fed has boxed itself into a position where there is no exit strategy (and created) a colossal asset bubble…”

Continue QE and you get hyperinflation…”

“Halt, or even taper, QE and the markets crash.”

We zullen alle redenen  voor het voortzetten van QE nog eens op een rijtje zetten:

  • Hogere rente standen zorgen voor hogere rente kosten op de uitstaande schulden van de Amerikaanse overheid. Dit zorgt weer voor een hoger tekort op de begroting.  De overheid kiest dus voor meer QE om de rente laag te houden
  • Met meer QE wordt een grote crash uitgesteld. Minder QE zorgt mogelijk op korte termijn al voor een zware crash.
  • De aankopen van Amerikaanse staatsobligaties door de overheden van andere landen (China, Rusland, Japan, etc.) lopen terug. Een aantal landen zijn zelfs hun posities in Amerikaans schuldpapier aan het terugschroeven. Dit dwingt de Fed om “buyer of last resort”  te zijn en d.m.v. meer QE de Amerikaanse staatsschuld te financieren.
  • Een zwakkere economie met minder mensen aan het werk, betekent minder belastinginkomsten voor de overheid, een groter tekort en dus meer behoefte aan QE.

Het mag duidelijk zijn dat de kans op meer QE een stuk groter is dan op minder QE. Het woord “tapering” kunnen we dan ook gerust vergeten en iedere hint van Amerikaanse politici in die richting moeten we met een flinke korrel zout nemen.

Inflatie

Maar wat betekent een versnelling van QE (Japan en Europa doen ook driftig mee) voor ons als beleggers? Wat kunnen we verwachten en vooral: waar kunnen we het beste in investeren? Een sterke, wereldwijd toenemende verruiming van de geldhoeveelheid zal op een gegeven moment de inflatie sterk aanwakkeren. In zo’n scenario kan je als belegger bijna in alles zitten, behalve cash geld en obligaties. Deze laatsten zullen sterk in waarde (koopkracht) dalen. De spaarders en obligatiehouders zijn dan ook de eersten die de rekening betalen voor de tekorten van de overheid. Inflatie is in dit geval niets anders dan een verkapte belasting. En denkt u ook eens aan waar het leeuwendeel van uw pensioengeld in belegd is…..

Om inflatie het hoofd te bieden kunnen we dus in verschillende zaken beleggen zoals: aandelen, grond, vastgoed, grondstoffen, edelmetalen, etc. Op termijn is het echter niet ondenkbaar dat er een flinke economische crisis komt met een onvervalste crash op de beurzen wereldwijd. In dat geval zijn de edelmetalen een veiliger optie om in te beleggen.

Volatiliteit

Als gevolg van de enorme onbalans in de mondiale economie die nog wordt versterkt door het huidige sterk verruimende monetaire beleid, kunnen we de komende jaren nog flink wat volatiliteit verwachten op de financiële markten. Aandelen, grondstoffen en valuta, we kunnen er nog heel wat vuurwerk van verwachten de komende tijd. Dit is lastig voor beleggers omdat een “buy en hold” strategie in zo’n klimaat niet werkt. Voor de trader is het echter een paradijs. Sterke bewegingen zorgen voor potentieel grote winsten. Het CFD is daarbij een zeer geschikt instrument om deze bewegingen snel en flexibel te bespelen. Uiteraard alleen voor beleggers met de nodige ervaringen met een goed risicomanagement.